La raison première de la construction de l'usine sidérurgique de Varsovie - ou simplement - l'Acierie, a été le développement du réseau ferroviaire dans l'Empire russe. La forte demande pour le rail en 1878 a conduit à la création de Towarzystwa Akcyjnego Warszawskiej Fabryki Stali (Société d'Action de l'Usine métallurgique de Varsovie), composé de la société de Lilpop, Rau et Loewenstein, de la Société des Mines de Starachowice et de la société Rheiniske Stahlwerke. À l'origine, en plus de la production de rails à Praga, il été également prévu de faire des wagons de chemin de fer, mais l'idée a été abandonnée. Le démarrage de la société a été effectif en février 1879, la cérémonie d'ouverture avec la participation des fonctionnaires eut lieu le 2 juillet de cette année.
    En plus des rails dans l'usine produit également des pneus pour les roues des locomotives et des wagons.
    La bâtiment occupe au sol 50.000 m2, à son ouverture elle emploie 800 personnes journellement  travaillant sur deux changements de douze heures. La production annuelle varie de 33 à 36 milles tonnes de rails, ce qui en fait une des usines les plus importantes du pays. En 1882, l'acierie de Praga a déjà produit 87% des rails du Royaume de Pologne et 22% des rails produits dans toute la Russie. A cause de l'effondrement du traitement des usines de fonte en France et l'Angleterre étant imposée par le gouvernement tsariste par les droits sur les matières premières importées, la décision est prise de déplacer la production dans une usine en Russie et d'utiliser le minerai de fer de Kryvyï Rih.
    La liquidation de l'usine de Praga a commencé en 1886, et a été achevé en 1889 - soit 10 ans après le lancement de l'usine. Les bâtiments des anciennes aciéries sont devenues la propriété du gouvernement, et peu après transféré à l'armée russe - Warszawskiemu Okręgowi Wojennemu (district militaire de Varsovie).
    L'armée russe a installée son atelier d'artillerie dans les bâtiments, où les armes étaient mises à jour et réparées. Après l'indépendance, en 1920 dans cet ancien haut-fourneau fut établi l'armurerie Nr.2 de Pologne avec un laboratoire pour la fabrication de prototype, en exploitation jusqu'en 1939. Pendant l'occupation, la Wehrmacht a repris les bâtiments, mais malheureusement, avant l'arrivée des Russes, les soldats allemands ont réussi à faire exploser des bâtiments. Dans la période 1945-2000 les bâtiments de l'acierie resta à l'usage de l'armée polonaise - en poste ici, par exemple, se trouvait la police militaire.
    Le haut-fourneau abandonné a été mis en vente en janvier 2010 ; un investisseur potentiel probablement mettre en route le chantier - sur les lieux, il ne reste que 7 des 32 bâtiments sous protection conservés. Une exigence supplémentaire pour la restauration est le mur de briques le long des rues de la Suède et de l'avenue du Solidarność. L'illustration tente de reconstituer les caractéristiques de l'ancienne salle d'armes,et les bâtiments maintenant inexistants, tels que la centrale électrique ou le château d'eau.
 
________________________

Huta na Stalowej

    Bezpośrednim powodem do wybudowania Warszawskiej Fabryki Stali - czy po prostu mówiąc krócej - Stalowni, był rozwój sieci kolejowej w Cesarstwie Rosyjskim. Ogromne zapotrzebowanie na szyny doprowadziło w roku 1878 do powstania Towarzystwa Akcyjnego Warszawskiej Fabryki Stali, w skład którego wchodziły: Towarzystwo "Lilpop, Rau i Loewenstein", Starachowickie Towarzystwo Zakładów Górniczych, oraz Towarzystwo "Rheiniske Stahlwerke". Pierwotnie oprócz produkcji szyn na Pradze planowano także wytwarzać kolejowe wagony, jednak zamysł ten porzucono. Faktyczny rozruch zakładu miał miejsce w lutym 1879, zaś uroczyste otwarcie z udziałem oficjeli - 2 lipca tegoż roku.
    Oprócz szyn w hucie wytwarzano także obręcze do kół parowozów i wagonów.
Zakład zajmujący 50 000 metrów kwadratowych powierzchni tuż po otwarciu dał zatrudnienie 800 osobom, pracującym na dwie dwunastogodzinne zmiany; roczna produkcja wynosiła 33-36 tysięcy ton szyn, co gwarantowało hucie wysokie miejsce na liście najważniejszych fabryk w kraju. W roku 1882 praska stalownia wytwarzała już 87% szyn produkowanych w Królestwie Polskim i 22% szyn wytwarzanych w całej Rosji.
    Przyczyną upadku huty przerabiającej surówkę z Francji i Anglii było nałożenie przez carski rząd cła na sprowadzany surowiec; bardziej opłaciło się więc przenieść fabrykę w głąb Rosji i korzystać z rud żelaza w Krzywym Rogu.
Likwidacja praskiej huty rozpoczęła się w roku 1886, ukończono ją w roku 1889 - równo 10 lat od momentu uruchomienia zakładu. Zabudowania dawnej stalowni stały się własnością rządową, niedługo potem przekazaną rosyjskiemu wojsku - Warszawskiemu Okręgowi Wojennemu.
    Armia rosyjska w pofabrycznych budynkach umieściła warsztaty artylerii, gdzie unowocześniano i naprawiano broń; po odzyskaniu niepodległości, w roku 1920 w dawnej hucie utworzono polską Zbrojownię Nr. 2 oraz laboratorium prototypów karabinów, działające do roku 1939. Podczas okupacji zabudowania przejął Wehrmacht, którego żołnierze przed wkroczeniem Rosjan zdołali niestety wysadzić w powietrze część budynków. W okresie 1945-2000 budynki stalowni pozostawały w użytkowaniu Wojska Polskiego - stacjonowała tu na przykład Żandarmeria Wojskowa. Opuszczona huta została wystawiona na sprzedaż w styczniu 2010; potencjalny inwestor zapewne zagęści zabudowę działki - pod ochroną konserwatora jest jedynie 7 z 31 budynków na terenie zakładu; dodatkowym wymogiem konserwatora jest też pozostawienie litego, ceglanego muru wzdłuż ulic Szwedzkiej i Alei Solidarności. Zachowana dokumentacja fotograficzna umożliwia rekonstrukcję charakterystycznych dla dawnej zbrojowni nieistniejących dziś obiektów, takich jak elektrownia czy wieża ciśnień.

Autor: Anna Żurawska
source : http://nowapraga.blogspot.com/2010/03/huta-na-pradze.html